یک حادثه غم‌انگیز و یک سفر ۱۰۰۰ کیلومتری

سفر به نور

سفر از بدخشان به کابل، گذشتن از نواحی کوه‌های هندوکش و کوتل سالنگ، یک سفر سخت و طاقت فرسا است. در برخی از جاها سرک آن‌قدر از نقاط بلند می‌گذرد که ارتفاع آن از سطح بحر به ۳.۴۰۰ متر می رسد. درازی این راه حدودأ ۵۰۰ کیلومتر است، ولی طی کردن این فاصله ۱۲ ساعت زمان را دربر می گیرد. بدخشان یکی از دورترین و فقیرترین ولایت‌های افغانستان است و باشنده‌گان  آن برای رفع مشکلات صحی شان اکثرأ به کابل می‌آیند. آنان برای رفع مشکلات چشم شان، به شفاخانه نور مراجعه می‌کنند، چون آنان شنیده‌اند که شفاخانه نور مشکلات چشم را تداوی می‌کند.

از این اواخر یک بانو به این شفاخانه مراجعه کرد. وی دو سال پیش پایش لغزید و به داخل تنور افتاد و صورت‌اش به شکل بسیار شدید سوخت. زمانی‌که سوختگی صورت‌اش بهبود می‌یافت، زخم صورت وی باقی ماند و این باعث شد که پلک چشم وی به طرف داخل چشم‌اش دور بخورد و این باعث شد که وی چشمش را بسته نتواند و همیشه باز بماند. وی نمی‌توانست چشم‌اش را باز و بسته کند تا چشمش مرطوب شود و حتا در زمان خواب نیز چشمش باز بود. چشم وی همیشه خشک بود و وی همیشه دردی در چشمش حس می‌کرد. به وی گفته شده بوند که کور خواهد شد و از این بابت وی بسیار جگرخون شده بود.

در این زمان، خانواده وی او را از بدخشان به شفاخانه نور در کابل آوردند. یکی از داکتران شفاخانه نور کابل متخصص جراحی پلاستیکی است. داکتران نور آماده شدند که چشم وی را جراحی کنند. آنان یک مقدار پوست نازک را از قسمت پشت سر گردن وی گرفتند و خواستند که برای وی یک پلک مصنوعی بسازند. آنان جراحی را انجام دادند و این بانو برای مدت دو ماه در کابل ماند تا کاملا صحت‌یاب شود.

پس از جراحی، وی توانست که پلک بزند، در هنگام خواب چشمش را ببندد و چشمش را مرطوب نگهدارد. به تدریج چشم وی بهبود یافت و وی بینایی‌اش را دوباره به دست آورد. وی پس از آن می‌تواند که به تنهایی راه برود، از اطفال‌اش مواظبت کند و در کارهای خانه سهم بگیرد. نگرانی وی از کور شدن کاملا برطرف شد و به بدخشان برگشت تا در زنده‌گی سهم خودش را ایفا کند.

در مورد کار ما در مراقبت از چشم کنجکاو استید؟ برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.


Categories: داستان‌ها, مراقبت از چشم