دیدگاه یک شاگرد در مورد آزار و اذیت خیابانی
در یکی از صنف های سخنرانی اخیرا یکی از دانش آموزان مرکز آموزشی سلک رود سخنان پرشور را در مورد آزار و اذیت خیابانی در افغانستان بیان کرد. او موافقت کرد مقاله خود را برای ما بنویسد تا به اشتراک بگذاریم.ما نوشته او را چنان که هست به اشتراک گذاشته ایم، تا نشان دهیم می تواند به چه خوبی به زبان انگلیسی بنویسد.
تصور کنید شما یک زن جوان هستید و کل رویای شما فقط داشتن حق تحصیل است اما هنگام خروج از خانه، در راه مکتب با آزار و اذیت خیابانی مواجه می شوید. اول شما با یک پسر جوان روبرو می شوید، که در حال عبور از راه فریاد زده برای شما می گوید: “کجا میروی عسلم؟” و با دوستانش می خندد، سعی می کنید آنها را نادیده بگیرید و فقط ادامه دهید … بعد از 7 دقیقه پیاده روی، می بینید که یک مرد میانسال که از دور به تمام بدن شما خیره است، وقتی متوجه می شوید از پوشیدن لباسی که امروز به تن دارید احساس خجالت می کنید، و فقط سعی میکنید سریعتر راه بروید و راهی برای پنهان کردن خود پیدا کنید.
سپس یک پیرمرد در یک جاده باریک، در حال عبور به شما چیزهای کثیف و سوء می گوید و نام بخش اعضای خصوصی بدن شما را نام میبرد، این بار صورت تان سرخ شده و خود را برای خارج شدن از خانه سرزنش میکنید… در حالی که شما با خود صحبت می کنید و به مکتب نزدیک می شوید، ناگهان یک پسر بالای بایسکل می آید و پشت شما را لمس میکند این بار، در کوچه که همه در حال تماشای شما هستند … شما بسیار شوکه شده اید و بیش از حد احساس ترس و نا امنی میکنید، شما می خواهید به فریاد و گریه بپردازید، و خانواده خود را به خاطر به دنیا آوردن شما در این جهان خشونت آمیز سرزنش میکنید و آرزو می کنید به جای یک دختر پسرمیبودید و فقط به این رقم زندگی کردن پشیمان هستید… همین است که دختران و زنان که در افغانستان زندگی می کنند در هر صورت مجرم هستند اما هرکز مظلوم نیستند، چون زنان هستند. اینها تنها زنان همسایه یا همصنفی شما نیستند، بلکه همان زنان هستند که شما آنها را مادر، خواهر یا همسر خود می نامید.
آزار و اذیت خیابانی یک پدیده بزرگ در افغانستان و در همه جای دنیا است، اما در افغانستان بسیار وحشتناک است. این باعث ایجاد آسیب زیادی به یک یا چند فامیل می شود که باعث ایجاد ترس در هر زن می شود. آرزوهای به دست آوردن تعلیم و آرزوی دست یافتن به کامیابی را در آنها از بین میبرد. این می تواند جامعه را به دلیل بالا رفتن آمار بیسوادی در میان زنان، فاسد کند؛ همین در کشور ما اتفاق افتاده است؛ ما ۱۶ درصد زنان تحصیل کرده داریم. یک کشور را در حالتی تصور کنید که در آن زنان بی سواد هستند و این زنان یک جامعه بی سواد تولد میکنند.
وقتی که زنان در یک جامعه مردسالار زندگی می کنند، فشار زیادی در زندگی شان دارند. زمانی که شما یک زن هستید و می خواهید در همزمان به کار و تحصیل بپردازید، باید خانه خود را تمیز کنید، آشپزی کنید و از فرزندان خود مراقبت کنید، اما در مورد مردان چنین نیست.
اگرچه زنان در خانه و خارج از خانه تمام عمر در معرض انواع خشونت قرار دارند، آمار خشونت سال به سال بالا میرود؛ از سوی دیگر، مردان و زنان زیادی هم هستند که امروز علیه این پدیده بدون وابسته گی به کدام سازمان غیر دولتی با هم کار میکنند. به عنوان یک دختر بالغ که در چنین کشور زندگی می کند، من در قبال کشورم بسیار احساس مسئولیت می کنم. ۴ سال پیش، پس از آنکه هدف زندگی خود را دریافتم، تصمیم گرفتم که به عنوان یک عضو داوطلب در یکی از سازمان های مستقل برای انجام تعهد خود، به آنها برای مبارزه با خشونت به ویژه آزار و اذیت های خیابانی، کار کنم. به همین دلیل من امروز از همه شما می خواهم که وضعیت زنان در افغانستان را درک کنید و آنها را به عنوان یک انسان احترام کنید. من از شما می خواهم که هنگامی که می بینید کسی از یک زن در راه و سرک سو استفاده می کند، سعی کنید با حمایت تان او را به ایستادن در برابر ظلم، تشویق کنید، در غیر این صورت اگر شما فقط تماشا کنید و آن را نادیده بگیرید، شما نیز مجرم خواهید بود. من اعتقاد دارم که ما همه بخشی از یک جامعه واحد هستیم و همه ما مسئول هستیم، بیایید یکجا شویم و بدون تفاوت جنسیت یا نژاد تغییر ایجاد کنیم و اجازه ندهیم که نسل آینده ما را به خاطر سکوت سرزنش کند، همانطور که ما نسل گذشته خود را سرزنش می کنیم.
اگر می خواهید اطلاعات بیشتر در مورد مرکز انگلیسی سیلک رود مطالعه کنید، اینجا را کلیک کنید.