حمیدالله 5 سال با بیماری صرع زندگی کرده است.
وضعیت او از تأثیر شدیدی بر زندگی او برخوردار بود، اما در 2 سال گذشته چیزها برای او بهبود یافته است. مانند بسیاری از افراد مبتلا به صرع در افغانستان، نننگ و شرم موجود در این مرض برای حمیدالله نسبت به خود مرض بیشتر مشکل ساز بوده. او توضیح می دهد: “بعضی ها می گویند من روح شیطانی دارم. بعضی از مردم فکر می کنند که من سریع نیستم و آهسته کار هستم. وقتی می گویم که شرایط پزشکی دارم بعضی ها فکر می کنند من بهانه می گیرم ، شاید آنها به من باور ندارند. “این نوع ننگ باعث می شود که زندگی برای حمیدالله سخت تر شود- او باید بتواند وضعیت خود را به دیگران توضیح دهد و سعی کند آنها را مجبور به تغییر ذهنیت در مورد افکاری که در باره او دارند، کند.
یکی از چیزهایی که به حمید الله کمک کرده است، بیلبورد ها با شعارهای صحت روانی است که از طریق پروژه صحت روانی (CMHP) آی ای ام در شهر هرات به نمایش گذاشته شده. مثلا زمانی که ما از حمید الله خواستیم که شرایط خود را در کلمات خود توضیح دهد، او به ما گفت: “این مرض در بیلبوردها در شهر به عنوان”میرگی “(کلمه فارسی برای صرع) نوشته شده است. همین مشکل من است. در خانواده من ما آن را “میرگی” می نامیم. “او به ما گفت که شعارهایی مانند” هیچ شرم در مشکلات روانی وجود ندارد “و” مشکلات روانی قابل درمان است “به او امید داده و به او کمک می کند تا به مردم اطرافش درباره صرع خود توضیح دهد.
یکی دیگر از تغییرات مثبت برای حمید الله این است که پس از کمک شفاخانه صحت روانی IAM، او به طور دائمی دوا دریافت می کند و از زمان مصرف این دارو تنها سه مورد تشنج با او صورت گرفته است. به این معنی که او می تواند مکتب برود، دوچرخه سواری کند، نصف روز به عنوان مستری کار کند و با دوستانش بیرون رود. ارتباط بین بالا بردن آگاهی عمومی از صحت روانی همراه با ارائه خدمات با کیفیت و مسلکی در صحت روانی به کمک IAM ، اطمینان می دهد که مردم میدانند که در صورت نیاز به کمک حرفه ای به کجا مراجعه کنند. درمان موفقیت آمیز افراد مانند حمید الله به جامعه نیز نشان می دهد که برای این گونه شرایط درمان موثر است و مردم را تشویق می کند تا برای درمان اقدام کنند.
حمیدالله در مورد نحوه دسترسی به کمک در کلینیک به ما گفت: «من به دیدن یک ملا رفتم او به من گفت که من نیاز به دعا دارم نه به دوا. اکثر بیماران مانند من به دیدن ملاها می روند، حتی من رفتم، اما تغییری نیامد. ملاها به من گفتند که دوا بگیرم. “یک دوست مادر حمیدالله در گذشته درمان موفقیت آمیزی برای اختلال روانی دریافت کرده و توصیه کرده که او به شفاخانه IAM مراجعه کند. مصاحبه های گروهی اخیر با ملا ها در غرب افغانستان نشان می دهد که ترینینگ های آی ای ام در 5 سال گذشته تغیرات به وجود آورده است. اکنون به مریضان توصیه می شود برای مشکلات روانی به کلینیک ها مراجعه کنند. حمیدالله به اشتراک گذاشت که فعالیت های آی ام در کاهش نظریه شرم و ننگ امراض و تشویق مردم به رفتن دنبال کمک به حل مشکلات شان برای وی اهمیت دارد. برای او، مهمترین پیام ها این بود که درمان در دسترس است و درمان موثر است. او همچنین گفت که پیام ها باید به زبان ساده نوشته شوند و توضیح شده باشند: “برخی از شعارهای تلویزیونی لغات فارسی مشکل وجود دارد که قابل درک نیست. برادر من بی سواد است و من باید برای او ترجمه کنم. به عنوان مثال، اگر آنها از کلمه تحقیقی استفاده کنند، او از من می خواهد برای او ترجمه کنم. ”
از طریق روابط با افراد مانند حمیدالله تا وزیر صحت روانی در دولت مرکزی، پروژه صحت روانی IAM به منظور ایجاد تغییر در نگرش، رفتار، ارتباط و سیاست برای افرادی که با اختلالات روانی روبرو هستند در غرب افغانستان کار می کند.